Κείμενα μαθητών της Στ' τάξης
Συνέντευξη από έναν άνθρωπο της πόλης ή του χωριού

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

- Πόσα χρόνια μένετε στην Αθήνα;

- Γεννήθηκα στην Αθήνα και από τότε μένω εδώ.

- Τι έχει αλλάξει στη ζωή της πόλης από παλιά;

- Την εποχή των παιδικών μου χρόνων το κέντρο της Αθήνας ήταν πιο ανθρώπινο! Πιο καθαρό, ήταν πιο αραιοκατοικημένο, δεν υπήρχαν κίνδυνοι, είχε περισσότερους χώρους αναψυχής, λιγότερο καυσαέριο, οι άνθρωποι στη γειτονιά γνωρίζονταν μεταξύ τους.

- Προτιμάτε να μένετε εδώ ή κάπου αλλού και γιατί;

- Όσα μειονεκτήματα και να έχει η ζωή στην πόλη, νομίζω ότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο να μένω κάπου αλλού. Μ' αρέσει να είμαι στο επίκεντρο των γεγονότων, στα θέατρα, στους κινηματογράφους, στα εμπορικά κέντρα. Επίσης, πιστεύω ότι στην πρωτεύουσα οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται στους ανθρώπους σε όλους τους τομείς είναι πάρα πολλές και δελεαστικές!

Β.Α.Π.Ε.

 

- Πόσα χρόνια μένατε στο χωριό σας;

- Το χωριό μου βρίσκεται στην Πολωνία και έμενα εκεί τριάντα χρόνια.

- Ποια ήταν η ασχολία σας εκείνα τα χρόνια;

- Τα πρώτα χρόνια που ήμουν εκεί δεν είχα βρει ακόμα δουλειά, αλλά μετά έραβα.

- Σας αρέσει η ζωή στην Αθήνα;

- Ναι, μου αρέσει.

- Θα θέλατε να αλλάξει κάτι;

- Ναι, θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη ασφάλεια και καθαριότητα.

- θα θέλατε να μείνετε εδώ για πάντα;

- Όχι, τα τελευταία μου χρόνια θα ήθελα να μείνω στο χωριό, γιατί εκεί γεννήθηκα.

- Πώς φαντάζεστε πως θα είναι η ζωή στο μέλλον στην Αθήνα;

- Αν η ζωή στην Αθήνα συνεχίσει να είναι όπως τώρα και μετά, δεν τα βλέπω καλύτερα.

Αναστασία, Ραντίνα

 

- Ποια ήταν η καθημερινή και η επαγγελματική ζωή στο χωριό;

- Στην καθημερινή ζωή μας, όλα τα παιδιά βγαίνανε μόνα τους και παίζανε διάφορα παιχνίδια στα πάρκα. Οι γονείς κάνανε μία μόνο δουλειά. Έτσι ήταν η ζωή στο χωριό.

- Ποιες ήταν οι συνήθειες των ανθρώπων στο χωριό;

- Οι συνήθειες που κάναμε ήταν λίγες, διότι το χωριό ήταν πολύ μικρό. Μερικοί πήγαιναν κάθε πρωί στο πηγάδι για να πάρουν νερό, άλλοι πήγαιναν για να πιούν καφέ το πρωί. Υπήρχαν και άλλες συνήθειες, αλλά μερικές τις έκαναν λίγοι άνθρωποι στο χωριό.

- Πώς περνούσατε τον ελεύθερο χρόνο σας;

- Τον ελεύθερό μας χρόνο τον περνούσαμε με τις οικογένειές μας, πηγαίναμε στο πάρκο με τα παιδιά, βόλτες στη φύση και άλλα πολλά.

- Τι σας άρεσε στο χωριό;

- Μας άρεσε διότι υπήρχε πολλή ησυχία.

- Τι θυμάστε από παλιά στο χωριό και τι έχει αλλάξει σήμερα;

- Θυμάμαι ότι παλιά δεν υπήρχαν πολλά μαγαζιά, ενώ τώρα υπάρχουν.

- Πώς φαντάζονται οι νέοι το χωριό;

- Το φαντάζονται με πιο πολλά σπίτια και να γίνει λίγο πιο μεγάλο το χωριό.

Χρήστος Τσ.

 

- Καλημέρα κ. Σωκράτη.

- Καλημέρα σας

- Θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή στην επαρχία.

- Πολύ ευχαρίστως

- Έμαθα ότι είστε ο γηραιότερος στο χωριό. Αλήθεια, πόσα χρόνια ακριβώς μένετε;

- Βασικά, από τότε που γεννήθηκα. Ενενήντα ολόκληρα χρόνια.

- Πραγματικά... πολλά χρόνια. Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολα. Με τι ασχολιόσασταν;

- Από μικρός δούλευα με τους γονείς μου στα χωράφια. Ήταν πολύ δύσκολα. Δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα πιάτο φαΐ.

- Καταλαβαίνω. Το ελεύθερό σας χρόνο τι ακριβώς κάνετε; Σας αρέσει η ζωή εδώ;

- Τώρα σαν συνταξιούχος έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Το πρωί σηκώνομαι με τη γυναίκα μου, πηγαίνω στα ζώα, αν και δεν έχω πολλά, μόνο κάτι κοτούλες και πρόβατα. Μετά πηγαίνω στο καφενείο και συναντώ όλους τους φίλους μου και τα λέμε. Βασικά, περνά ήρεμα η ζωή μου εδώ και αυτό είναι που μου αρέσει πιο πολύ απ' όλα.

- Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τον τελευταίο καιρό;

- Ευτυχώς όχι πάρα πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι με τον καιρό θα αλλάξουν ακόμα πιο πολλά. Έχουν κτιστεί πολλές πολυκατοικίες και έχει χαθεί το πράσινο που είχαμε. Επίσης, έχει μπει στη ζωή μας η τηλεόραση και το ίντερνετ. Αλλά, ευτυχώς, δεν έχουμε επηρεαστεί από αυτά, ακόμα.

- Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε κύριε. Πήραμε μια ιδέα για το πώς είναι η ζωή στην επαρχία και συγκεκριμένα στην Άρτα.

- Εγώ σας ευχαριστώ.

Ελένη

 
Το παραμύθι του ανοίγω-παίζω-γυαλίζω-γελάω-πονάω

16 Φεβρουαρίου 2011

Σήμερα άνοιξα το παραμύθι μου και δεν ξέρω τι έγινε, έγινε κάτι μαγικό: ξέρω ότι όταν μετά ξύπνησα ήμουνα πάνω στο μαγικό χαλάκι του Αλαντίν.

Το ρώτησα πού πάμε και αυτό μου είπε τίποτα, με έριξε κάτω και άρχισε να μου χορεύει έναν χορό. Τότε κατάλαβα ότι θέλει να παίξει, αλλά δεν ήθελε μόνο αυτό. Ήθελε να πάμε να πάρουμε την Ιαζμήν.

Όταν πετάγαμε, είδα έναν που πούλαγε διαμάντια, κάτι μου γυάλισε και ήθελα να το δω. Επειδή όμως ήμουνα ψηλά και είμαι πολύ έξυπνη, μου ήρθε να πεταχτώ από το χαλί για να φτάσω στα διαμάντια. Όταν έπεσα, έσπασα το πόδι μου και ο πωλητής άρχισε να γελάει και να μου λέει "από πού έρχεσαι και πέφτεις από τον ουρανό;"

Δεν του είπα τίποτα. Μόνο πήγα να δω τα διαμάντια μπουσουλώντας επειδή πόναγα πολύ. Όταν τα είδα άκουσα κάτι σαν ντρρρρρρ. Τότε κατάλαβα ότι κοιμόμουνα. Σηκώθηκα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήτανε να φιλήσω τα πόδια μου και μετά η μέρα μου συνέχισε όπως όλες τις άλλες.

Ραντίνα

 

Καμιά φορά θυμάμαι πώς διασκεδάζαμε  τα καλοκαίρια με την παρέα μου πλάι στ' ακρογιάλι.

Κάθε απόγευμα, εγώ και οι φίλοι μου, κατεβαίναμε στο έρημο ακρογιάλι του χωριού μας, καθόμασταν στα μεγάλα βράχια κι αγναντεύαμε. Παίρναμε πέτρες, τις γυαλίζαμε και παίζαμε. Ανοίγαμε τα κοχύλια που βρίσκαμε στη θάλασσα. Καμιά φορά κάναμε και καμιά πλάκα, έτσι για να γελάσουμε. Πηγαίναμε και στήναμε ενέδρα στη θεία Ευθαλία. Θυμάμαι μια φορά που της βάλαμε τρικλοποδιά. Μετά από μερικές μέρες το πόσο πονούσε ήταν απερίγραπτο. ¨οπως και το πόσο γελάσαμε!

Ακόμα θυμάμαι τις επισκέψεις στο σπίτι της γιαγιάς Βαλέριας. Παίζαμε κυνηγητό στο σπίτι της, τα μάτια μας γυάλιζαν από χαρά. Ήτανε τέλεια.

Παναγιώτα

 
Τα δώρα και η ευτυχία

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Καλύτερα να έχεις 100 φίλους παρά 100 δώρα.

Δημήτρης Μπ.

 

Καλύτερα να έχεις φίλους παρά λεφτά, γιατί τα λεφτά δεν θα σε κάνουν χαρούμενο και έτσι δεν πρόκειται να είσαι ευτυχισμένος.

Χρήστος Π.

 

Το παιδί δεν θα είναι ευτυχισμένο, γιατί κάποια στιγμή θα τα βαρεθεί και επειδή η αγάπη των γονιών και των άλλων ανθρώπων που τον αγαπούν έιναι η αξία και η ψυχή της ζωής.

Έφη

 

Η ευχαρίστηση και η χαρά δεν βγαίνει από τη συσσώρευση των υλικών αγαθών, αλλά από την αληθινή χαρά που βρίσκεται στη ζωή.

Παναγιώτα

 
Ειδήσεις των 8

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Καλησπέρα σας!

Βλέπετε τις ειδήσεις των οκτώ λεπτών. Στην Βραζιλία, κοντά στο Μανάους, εντοπίστηκε μια ομάδα φιδιών που έπιαναν πεταλούδες, μόνο που αυτές δεν έπαθαν τίποτα, σαν να μην είχε γίνει τίποτα.

Το δεύτερο θέμα μας συνέβη στον Καναδά και συγκεκριμένα στο Τορόντο. Μια γυναίκα ήθελε να βάλει ένα τέλος στη ζωή της με ένα όπλο στο κεφάλι. Η κόρη της από την αγωνία της παρακάλεσε τη μάνα της να αφήσει κάτω το όπλο και με θάρρος τής πήρε το όπλο και το έδωσε στην αστυνομία. Τώρα η γυναίκα βρίσκεται σε έναν καλό ψυχολόγο.

Ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε. Νεότερα νέα στις 8:00.

Ήμουν η Μαρία Σκομπιοάλα, από εμάς καλό απόγευμα!

Μαρία

 
Γίνομαι για λίγο ένας Βεδουΐνος: Διαβάστε ένα εικοσιτετράωρο της ζωής μου στην έρημο

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

«Γίνομαι νομάς για μια μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ»

Το πρωί κατά τις 4:00 ήρθε και με ξύπνησε η μαμά για να πάμε να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού. Πρώτα αρμέξαμε τις κατσίκες και δέσαμε τις καμήλες. Μετά φέραμε νερό και κόψαμε καρπούς από την χουρμαδιά. Ο μπαμπάς βοηθούσε σ’ όλες τις δουλειές. Αργότερα καθίσαμε να φάμε όλοι μαζί. Εκείνη την στιγμή άρχισε να φυσάει ένας δυνατός αέρας και καταστράφηκε η καλύβα μας. Έπρεπε να φτιάξουμε άλλη, αλλά δεν την φτιάξαμε γιατί η οικογένεια έχει σαν έθιμο όποτε καταστρέφεται το σπίτι μας να αλλάζουμε περιοχή κατοικίας. Έτσι βρήκαμε μια άλλη όαση για να χτίσουμε. Αυτή την φορά ασχοληθήκαμε όλη την μέρα με αυτό για να μην μας ξανακαταστραφεί η καλύβα.

Έτσι συμπεραίνουμε ότι: Οι νομάδες δεν έχουν εύκολη ζωή κι αυτό είναι κάτι που οι πιο πολλοί δεν το καταλαβαίνουμε.

Έφη


Η ζωή στην έρημο είναι πολύ δύσκολη. Όλη την ημέρα φροντίζω τις καμήλες και τα αιγοπρόβατα. Παίρνω το γάλα, το κρέας, το δέρμα και το μαλλί και τα πουλάω στις οάσεις. Από εκεί προμηθεύομαι σιτηρά, διάφορα λαχανικά και νερό. Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου είναι όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι. Τότε η άμμος σκεπάζει τα ζώα μου και οι απώλειές μου είναι μεγάλες. Το βράδυ επειδή κάνει πολύ κρύο προστατεύω τα ζώα σε σταύλο που έχω φτιάξει από φοινικόκλαδα. Δίπλα από το σταύλο έχω το σπίτι μου που είναι και αυτό από φοινικόκλαδα. Το βράδυ κοιμάμαι σ’ ένα στρώμα από μαλλί ζώων και σκεπάζομαι με δέρματα ζώων για να αντιμετωπίσω το κρύο.

Γιώργος


Ξύπνησα στις 6:00 το πρωί για να πάω να μαζέψω το καλαμπόκι και τα φασόλια. Φέτος δεν έβρεξε πολύ, ελπίζω του χρόνου να βρέξει περισσότερο για να μας πάει καλύτερα η σοδειά. Το μεσημέρι ήρθε η Αλίκη και μας έφερε φαΐ, καθίσαμε κάτω από τα δέντρα και φάγαμε. Ξεκουραστήκαμε λίγο, μετά από ώρα πήγαμε στην όαση με κουβάδες να μαζέψουμε νερό. Κάθε εβδομάδα παίρνουμε νερό. Μην νομίζεις δεν παίρνουμε πολύ, ένα κουβά κάθε εβδομάδα γιατί αν πάρουμε πολύ νερό κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς νερό. Το βράδυ δεν κάνει ζέστη και έτσι βγαίνουμε εμείς τα παιδιά να παίξουμε. Μετά κατά τις 10:00 το βράδυ κοιμόμαστε.

Αρίσα


Η ζωή στην έρημο είναι αρκετά δύσκολη γι’ αυτό σκέφτηκα να πάρω μια συνέντευξη από ένα Βεδουίνο, κάτοικο της ερήμου.

Δημ: - Βρισκόμαστε στο Ναλούτ (χωριό των τρωγλοδυτών) στη Βόρεια Αφρική. Δίπλα μου βρίσκεται ένας Βεδουίνος, κάτοικος της ερήμου. Το σημερινό μας θέμα θα είναι «Η ζωή στην έρημο».

Πώς θα περιγράφατε τον τρόπο ζωής σας?

Βεδ: - Κοιτάξτε, εμείς γενικά προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε όσο γίνετε για να έχουμε μια αρμονική συμβίωση.

Δημ: - Έχω ακούσει και έχω διαβάσει ότι αγαπάτε με φανατισμό και πάθος την ελευθερία σας. Είναι αλήθεια;

Βεδ: - Ναι όντως. Όλοι εμείς οι Βεδουίνοι είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τη ζωή μας για να είναι ελεύθερες οι επόμενες γενιές.

Δημ: - Ξέρω ότι είστε ένας αρκετά φιλόξενος λαός, αλλά αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση είναι το ότι η ζωή σας στηρίζεται σε απλά πράγματα.

Βεδ: - Η αλήθεια είναι πως βασιζόμαστε μόνο στις καμήλες μας, μιας και αυτές είναι τα μόνα ζώα που μπορούν να ζήσουν εύκολα στην έρημο.

Δημ: - Ποιος θα λέγατε ότι θα ήταν ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Βεδ: - Ο μόνος κυβερνήτης που αναγνωρίζουμε σαν λαός είναι ο φύλαρχος, ο σεΐχης, που τον εκλέγουμε εμείς και επικρατεί ανάμεσά μας ισόνομα.

Δημ: - Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε μια μέρα από την καθημερινή σας ζωή;

Βεδ: - Ξυπνάμε νωρίς – νωρίς και συγκεντρωνόμαστε στις οάσεις όπου υπάρχει νερό κα βλάστηση, για να δουλέψουμε. Ασχολούμαστε κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Εκτρέφουμε καμήλες και αιγοπρόβατα. Από τα ζώα αυτά παίρνουμε το γάλα, το κρέας και το μαλλί. Από τη δουλειά γυρνάμε αργά το βράδυ. Μερικές φορές πηγαίνουμε στα καραβάνια που παίρνουν καιρό.

Παναγιώτα


Το πρωί που ξύπνησα πολύ νωρίς ετοιμάστηκα κατάλληλα για να μην ζεσταθώ. Έβαλα το φαρδύ και ανοιχτόχρωμο ένδυμά μου. Αφού τάισα τις καμήλες και τα αιγοπρόβατα που πήρα από απ’ αυτά κρέας, γάλα, δέρμα και μαλλί. Μόλις γύρισα στο σπίτι ξεκουράστηκα και αργότερα καλλιέργησα σιτηρά και πολλά λαχανικά. Μετά έπρεπε να βαδίσω αρκετά χιλιόμετρα κάτω απ’ τον καυτό ήλιο για να μεταφέρω νερό από μια όαση στο σπίτι μου. Η καθημερινή μου ζωή είναι αρκετά κουραστική.

Βαλέρια


Όλες οι γυναίκες ξυπνάνε κάθε πρωί και πάνε να ταΐσουν τα πρόβατα και τις κατσίκες. Ενώ οι άντρες πάνε για να πάρουν γάλα, γιαούρτι, μαλλί για να κοιμούνται ζεστά το βράδυ που πέφτει η θερμοκρασία στους 0ο Κελσίου. Το απόγευμα γυναίκες, άντρες, παιδιά πηγαίνουν να βρουν νερό. Οι άντρες παίρνουν από το φυτό χουρμαδιά τους καρπούς που βρίσκονται κάτω από 30 μέτρα, αλλά παίρνουν και τα φύλλα επίσης. Οι άντρες επίσης πάνε και βρίσκουν γέρικα δέντρα για να τα κόψουν και να τα κάνουμε καλύβες.

Χρήστος Τσ.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με μεγάλη όρεξη να φάω. Βγήκα έξω  να ψάξω για φαγητό. Συνέχεια είχα στο μυαλό μου μια τυρόπιτα και ένα σοκολατούχο γάλα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να τα βρω πουθενά. Πήρα δυο λαχανικά και κρέας από ένα αιγοπρόβατο. Μετά ήπια ένα ζεστό γάλα. Φόρεσα ανοιχτόχρωμα ρούχα για να μην σκάσω από τη ζέστη.

Το μεσημέρι η θερμοκρασία είχε φτάσει στους 56 βαθμούς κελσίου. Πήγα με τα αιγοπρόβατά μου και τις καμήλες μου να πάρουμε νερό για να πιούμε. Ήθελα να πιω λίγο καφέ αλλά τώρα πού να τον βρω. Είχε βραδιάσει. Η ώρα είχε πάει... ούτε ρολόι δεν έχω για να δω τι ώρα είναι. Έδωσα φαγητό στα αιγοπρόβατα και στις καμήλες, πότισα τα λαχανικά και τα σιτηρά και μπήκα στο σπίτι μου. Όταν ξάπλωσα η θερμοκρασία άρχισε να κατεβαίνει. Έφτασε στους 6 βαθμούς κελσίου κι εγώ δεν είχα ούτε πάπλωμα για να σκεπαστώ ούτε κάτι ζεστό.

Δεν ήξερα αν θα άντεχα. Μόλις είδα τα αιγοπρόβατα μού ήρθε μια ιδέα. Έκοψα το μαλλί τους και σκεπάστηκα. Ήταν πιο ζεστό απ' ότι νόμιζα. Μου έλειπε μόνο τώρα ένα γλυκό και μια τηλεόραση αλλά δεν πειράζει, ευτυχώς αύριο θα είμαι στο σπίτι μου στην Αθήνα...

Αναστασία

 
<< Start < Prev 1 2 3 4 Next > End >>

Page 2 of 4