| Τι θα έκανα αν ζούσα στη Ουρανούπολη |
|
Η ζωή μας στην Ουρανούπολη ήταν πολύ δύσκολη. Εγώ και οι φίλες μου κάθε μέρα σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα. Μέχρι που μια μέρα αποφασίσαμε να κλείσουμε ένα ραντεβού με το βασιλιά. Θα συζητούσαμε εκεί όλα τα προβλήματά μας. Ο βασιλιάς μας δέχτηκε. Περάσαμε μέσα στο παλάτι και πήγαμε στο χώρο που ήταν ο βασιλιάς. Συζητήσαμε τα προβλήματά μας όπως οι προδευτέρες, οι κακοί νόμοι, οι εφιάλτες, οι πολλές φυλακές. Ο βασιλιάς άκουγε ξαφνιασμένος. Όταν τελειώσαμε φώναξε τους φρουρούς και μας πήγαν στη φυλακή του παλατιού. Οι γονείς μας μας έψαχναν παντού. Μόλις έμαθαν ότι είμαστε στη φυλακή ήρθαν αμέσως. Μας υποσχέθηκαν πως θα μας βγάλουν απο εκεί. Το άλλο βράδυ ήρθαν μαζεύτηκαν πολλοί. Βάλανε δυο άντρες να κάνουν πως τσακώνονται. Όλοι οι φρουροί έτρεξαν προς τα εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι πήραν τις σκάλες που είχαν φέρει και τις έβαλαν δίπλα στη φυλακή. Άνοιξαν και τις πόρτες της φυλακής και κατεβήκαμε από τις σκάλες. Το άλλο πρωί ο Αρπατίλαος όταν είδε ότι λείπαμε σκότωσε όλους τους φρουρούς. Ύστερα δεν μπορούσε να κυβερνήσει μόνος του την Ουρανούπολη και έφυγε μακριά σε άλλη χώρα. Έτσι τώρα η Ουρανούπολη ειναι χωρίς φυλακές, χωρίς προδευτέρες και γενικώς χωρίς ΑΡΠΑΤΙΛΑΟ. Τώρα νιώθω πολύ μεγάλη χαρά και ευτυχία που η πόλη μου είναι χωρίς προδευτέρες. Η πόλη μου είναι πολύ καλύτερη από πριν, γι’ αυτό και χαίρομαι. Ελένη
|