| Η πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου |
|
Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει: όποιος πεθάνη σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει. Τρέμ' η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.
Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου με λογισμό και μ' όνειρο, τι χαρ' έχουν τα μάτια
|
