Σχολικό! χώρος... ιδεών... νέων

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Φοβάμαι το διαφορετικό; Πώς να συμπεριφέρομαι στους συνανθρώπους μου; Πώς θα ήθελα να μου φερόντουσαν, αν ήμουν παιδί από τη Μικρά Ασία;

Το διαφορετικό για μένα έχει δύο εκδοχές: Η πρώτη είναι αν από κάποια αιτία άλλαζε ο τρόπος ζωής προς το χειρότερο, δηλαδή έχανα όσα έχω μέχρι τώρα ή αν έχανα κάτι που μου είναι απαραίτητο για να ζήσω καλά.

Η δεύτερη εκδοχή είναι οι διαφορετικοί άνθρωποι. Τώρα με φοβίζουν οι διαφορετικοί άνθρωποι, όπως οι Αφγανοί, Αλβανοί, Μαύροι και Κινέζοι. Δεν θα μπορούσα να ζήσω μαζί τους. Αυτό μάλλον συμβαίνει λόγω της ηλικίας μου. Όμως όταν μεγαλώσω είναι πολύ πιθανό να έχω φίλους από όλο τον κόσμο.

Στους συνανθρώπους μας δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε αδιάφορα. Στους δυστυχισμένους και ταλαιπωρημένους ανθρώπους πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή όπως αξίζουν όλοι οι άνθρωποι. Αν μπορώ θα πρέπει να προσφέρω, όχι μόνο ό,τι μόνο ό,τι μου περισσεύει, αλλά και να στερηθώ κάποια από τα παιχνίδια μου, για να χαρεί ένα παιδί που δεν έχει κανένα παιχνίδι. Γενικά, να δίνω αγάπη και αλληλεγγύη.

Αν ήμουν παιδί από τη Μικρά Ασία και είχα διωχτεί από την πατρίδα μου, θα ήθελα να βρω ένα ζεστό καταφύγιο. Θα ήθελα να πάω σε ένα σχολείο και να μπορέσω να σπουδάσω όπως όλα τα άλλα παιδιά. Θα ήθελα οι άνθρωποι να δώσουν στους γονείς μου και μένα την ευκαιρία που δικαούμαστε για καλύτερη ζωή και να μην αδιαφορούν για τη δυστυχία μας. Τέλος, θα ήθελα να βρω και να κάνω καινούριους φίλους που να με αγαπούν και να με στηρίζουν.

Αλέξανδρος

Τα τελευταία χρόνια έρχονται και ζουν στην πατρίδα μας πολλοί μετανάστες από ξένες χώρες είτε γιατί θέλουν να αποφύγουν τον πόλεμο που γίνεται στη χώρα τους είτε γιατί είναι φτωχοί, χωρίς δουλειά και αναζητούν νέα πατρίδα για να ζήσουν καλύτερα.

Όμως στην καινούργια τους ζωή αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες, γιατί δεν έχουν στέγη ούτε δουλειά για το καθημερινό τους ψωμί.

Εδώ συχνά δεν τους δέχονται οι άνθρωποι στις δουλειές τους, τους περιφρονούν και πολλές φορές τους αντιμετωπίζουν με φόβο και κακία. Για αυτό πολλές φορές και αυτοί αναγκάζονται να κάνουν παράνομες πράξεις, όπως κλοπές, ληστείες κ.λπ. για να ζήσουν.

Είναι λάθος μας να τους αντιμετωπίζουμε έτσι, γιατί είναι και αυτοί άνθρωποι σαν και εμάς, μόνο που έχουν διαφορετικό χρώμα, διαφορετική γλώσσα ή θρησκεία. Είναι άνθρωποι δυστυχισμένοι, απελπισμένοι, χωρίς πατρίδα και οικογένεια. Χρειάζονται τη δική μας βοήθεια.

Πρέπει, λοιπόν, να τους βοηθάμε και να συμπεριφερόμαστε με κατανόηση και αλληλεγγύη, γιατί έχουν και αυτοί δικαίωμα στη ζωή.

Αν ήμουν κι εγώ ανάμεσα στους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ξεριζωμένος από την πατρική μου γη, θα ήθελα οι άλλοι να έχουν κατανόηση για τη δυστυχία μου, να με βλέπουν με συμπόνια, να μου δίνουν ευκαιρίες για δουλειά, ώστε να μπορώ να ζήσω. Να μη με βρίζουν, να μη με περιφρονούν, να μη με πληγώνουν, αλλά να με βοηθούν να προσαρμοστώ στην καινούργια μου ζωή, στην καινούργια μου πατρίδα.

Νίκος

Βρίσκομαι σε έναν διαφορετικό τόπο. Ποιες να είναι οι συνήθειές τους; Μήπως πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι; Καλύτερα να μην τα παρατήσω. Θα προσπαθήσω να φερθώ καλά και να είμαι τίμια. Έτσι, οι συνάνθρωποί μου δεν θα με αντιμετωπίζουν με αδικία.Όμως τι θα γίνει αν με αντιμετωπίσουν όπως τους υπόλοιπους πρόσφυγες; Τι θα κάνω αν δε βρω την οικογένειά μου; Αυτό δεν θέλω να το σκέφτομαι. Τότε θα χάσω κάθε ελπίδα! Ποιος ξέρει πόσο σκληρά θα μου φερθούν σ' αυτή την περίπτωση. Τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο, εκτός από το να περιμένω. Πρέπει να βρω την οικογένειά μου.

Μυρσίνη

Η βάρκα μας έχει μπει στο λιμάνι εδώ και λίγα λεπτά. Βλέπω τους ανθρώπους του Πειραιά και φοβάμαι. Έχουν διαφορετικές συνήθειες και ασχολίες από εμάς. Προσπαθούμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο, αλλά κανείς δεν μας δέχεται. Φαίνεται ότι δεν συμπαθούν τους πρόσφυγες, παρόλο που είμαστε όλοι ίδιοι, πρόσφυγες και ντόποιοι κάτοικοι. Τον ρώτησα τον ξενοδόχο  άλλες δύο φορές, αλλά δεν μου απάντησε. Θα προτιμούσα να μου έλεγε απλώς ένα "όχι". Θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται και στους γνωστούς τους. Αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Πάντα όλοι τους θα συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουμε. Δεν θα καταλάβουν τίποτα από τον πόνο μας.

Θοδωρής

Για μένα το διαφορετικό επου φοβάμαι είναι αν ο άλλος είναι καλός ή κακό. όχι αν έχει διαφορετικό χρώμα δέρματος, διαφορετική γλώσσα και διαφορετικές συνήθειες.

[...]

Με αυτό τον τρόπο, όταν κανείς δεν θα βρίζει ή χτυπάει τον άλλο, ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.

Διονύσης

[...] θα ήθελα να μου δείξουν την αγάπη τους, να με βοηθήσουν να βρω την οικογένειά μου και να μου δώσουν τα απαραίτητα που χρειάζομαι για να τα βγάλω πέρα στη νέα μου ζωή.

Άσπα

[...] να με βοηθήσουν να μην φοβάμαι και να ελπίζω για ένα καλύτερο αύριο.

Φώτης

[...]

Στους συνανθρώπους μου πρέπει να συμπεριφέρομαι με αγάπη, να τους δείχνω εμπιστοσύνη, να σέβομαι τις συνήθειές τους και να πιστεύω πραγματικά σ' αυτούς, για να ζούμε όλοι ειρηνικά.

Αν ήμουν παιδί από τη Μικρά Ασία, θ αήθελα να με αγαπούν, να με σέβονται και να δίνουν και σε εμένα ίσες ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή.

Παντελία