Σχολικό! χώρος... ιδεών... νέων

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Κατά τη γνώμη μας, η "Όαση Ειρήνης" είνια το κατάλληλο μέρος για την ένωση των δύο αυτών κοινοτήτων: του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Αυτό αποδεικνύει ότι το σχολείο είναι το καλύτερο μέσο εκμάθησης ώστε να συνυπάρχουμε με ειρήνη.

Πρώτα απ' όλα, τα παιδιά διδάσκονται όχι μόνο τις δύο γλώσσες, αλλά και τις ιστορίες του κάθε λαού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι στα κοινά σχολεία ο καθένας υποστηρίζει τη δική του οπτική στην ιστορία, ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο στους άλλους λαούς.

Ένα ακόμα επιχείρημα είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται με ειρήνικό τρόπο, με αποτέλεσμα να ξεχνιόνται τα σημάδια που αφήνει ο πόλεμος.

Τελικά, τα παιδιά με τα παραδείγματά τους βοηθούν τους δύο πολιτισμούς να συνυπάρχουν ειρηνικά. Κι αυτό τους δίνει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Β.Α.Π.Ε.

Κατανοώ τη δική σου άποψη, αλλά εγώ προσωπικώς, πιστεύω ότι είναι ένα σχολείο που μπορεί να προχωρήσει τον πολιτισμό και να μας βοηθήσεις στο μέλλον. Κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να σταματήσει έναν πόλεμο, αλλά μπορεί να κάνει τους ανθρώπους χρήσιμους ο ένας στον άλλο και όλους μαζί στην κοινωνία.

Δημήτρης Τσ., Χρήστος Π.

[...] Τα παιδιά μπορούν να πείσουν τους γονείς και τους συγγενείς τους να κάνουν ειρήνη.

Άννα, Ελένη

[...] Έτσι μπορούν οι άνθρωποι να δουλέψουν από την αρχή για μια όμορφη ζωή [...]

Ζπέντα

Αυτό το σχολείο δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη, γιατί η ειρήνη δεν μπορεί να έρθει από ένα μεμονωμένο σχολείο, αλλά από χιλιάδες φιλειρηνικά σχολεία. Παρόλα αυτά, το σχολείο αυτό κάνει ένα βήμα προς την ειρήνη. Ένα βήμα που μπορεί, όμως, να μην είναι αρκετό να φέρει την ειρήνη από μόνο του, αλλά μπορεί να παρακινήσει κι άλλα σχολεία να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Και ίσως ύστερα από πολλά παρόμοια βήματα να έρθει η πολυπόθητη ειρήνη.

Σπύρος

[...] Οι συγκρούσεις ανάμεσα σε αυτούς τους δύο λαούς είναι μεγάλες, που δεν φτάνει αυτό το σχολείο για να φέρει την ειρήνη. Για ναι γίνει ειρήνη πρέπει να γίνουν πιο πολλά, χιλιάδες τέτοια σχολεία.

Δημήτρης Μπ.

Πιστεύω ότι η Όαση της Ειρήνης είναι ένα σχολείο που μπορεί να φέρει την ειρήνη.

Τα παιδιά εκεί μαθαίνουν πράγματα για τον πολιτισμό και των δύο χωρών. Τα παιδιά αυτά θα μπορέσουν να διδάξουν αυτά που μαθαίνουν, μακριά από φανατισμούς, στους συγγενείς και στους φίλους τους. Έτσι, όλοι θα μάθουν για το σχολείο αυτό και τι κατορθώνει να κάνει. Οι μεγάλοι θα δουν ότι τα παιδιά εκεί είναι ευτυχισμένα και θα καταλάβουν πως ο πόλεμος δεν βοηθάει τελικά κανέναν.

Η Όαση της Ειρήνης φέρνει τη χαρά στα πρόσωπα των παιδιών. Το σχολείο αυτό μου προκαλεί χαρά, συγκίνηση και ευτυχία. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοια σχολεία.

Γιώργος

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

"Εσύ ο ίδιος τι κάνεις για ν' αλλάξει ο κόσμος μας προς το καλύτερο;"

Αντώνης Σαμαράκης, συγγραφέας

1. Θα έδειχνα σε όλους τους ανθρώπους ότι όλοι είμαστε ίσοι, δεν πειράζει αν κάποιος έχει σκούρο ή ανοιχτό δέρμα, αν είναι ξανθός ή μελαχρινός, αν φοράει γυαλιά ή όχι. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ.

2. Υπάρχουν και πολλές ασθένειες που αφανίζουν πολλούς ανθρώπους. Θα προσπαθούσα να έφτιαχνα νοσοκομεία, να μην υπήρχε έλλειψη στα φάρμακα και όσοι δεν έχουν χρήματα να έρχονται στα νοσοκομεία δωρεάν.

3. Άλλο πρόβλημα είναι η ρύπανση του περιβάλλοντος. θα πρότεινα σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη να μην χρησιμοποιούν μέσα μεταφοράς που ρυπαίνουν, αλλά όταν μετακινούνται να παίρνουν ποδήλατα. Να φυτεύουν δέντρα και να μην τα κόβουν.

Αρίσα

Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη ζωή κάποιων ανθρώπων. Ζούνε σε συνθήκες πολέμου, φτώχειας, ρατσισμού, αλλά και στην επίδραση ναρκωτικών. Όμως δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα μόνο οι άνθρωποι, αλλά και το περιβάλλον. Για αυτό πρέπει κάτι να κάνουμε όλοι.

Για να βοηθήσουμε πρέπει να σώσουμε τη φύση και να συμπαρασταθούμε στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Δεν πρέπει να πετάμε σκουπίδια για να μολύνουμε το περιβάλλον.

Όσο για το πρόβλημα του ρατσισμού: Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μιλήσει άσχημα για κάποιον. Αυτό πρέπει να σταματήσει σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορούμε.

Κατά τη γνώμη μου για τα άλλα προβλήματα δεν μπορώ να κάνω πολλά τώρα που είμαι μικρή, αλλά οι πιο ισχυροί σίγουρα μπορούν.

Έφη

Για να κάνω η ίδια τον κόσμο προς το καλύτερο, όπως μπορώ, θα προσπαθήσω να μην ρυπαίνω το περιβάλλον π.χ. θα κυκλοφορούσα περισσότερες φορές με τα πόδια παρά με τ' αυτοκίνητο. Επίσης, θα έπαιρνα μέρος σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, δηλαδή θα πρόσφερα ένα χρηματικό ποσό, κάποια ρούχα που δεν μου είναι απαραίτητα, φάρμακα κ.λπ. Ακόμα, θα σέβομαι και θα θεωρώ όλους τους ανθρώπους ίσους, ακόμα και αν έχουν διαφορετικό χρώμα ή θρησκεία ή αν έχουν κάποιο σωματικό πρόβλημα.

Επίσης, θεωρώ ότι η εθελοντική εργασία είναι πολύ σημαντική για την πρόοδο μιας χώρας.

Βαλέρια

Εγώ θα δημιουργούσα σε κάθε δήμο της Ελλάδας ομάδες περιβαλλοντικές. Έτσι οι άνθρωποι, όπου θα βλέπουν σκουπίδια, θα μπορούν να ενημερώνουν τις ομάδες.

Επίσης, θα απαγόρευα την κυκλοφορία ναρκωτικών στη χώρα και θα τοποθετούσα ομάδες που θα κάνουν περιπολίες στις πιο κακόφημες γειτονιές.

Εγώ θα τους έδινα διάφορα παραδείγματα προβολής ρατσισμού και εθνικισμού είτε με σκίτσα είτε με πράξεις για να καταλάβουν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα κι ίσως αλλάξουν γνώμη.

Παναγιώτα

Θα πήγαινα εθελοντικά να βοηθήσω τους άρρωστους δίνοντάς τους φάρμακα. Επίσης, θα έδινα τρόφιμα και νερό στους φτωχούς ανθρώπους. Θα σταματούσα τους πολέμους προσπαθώντας ννα τους δείξω τα αρνητικά του.

Γιώργος

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

[...] Την επόμενη μέρα οι δυο φίλοι επέστρεψαν στις δουλειές τους. Μια δυσάρεστη έκπληξη όμως περίμενε τον Τεμπελούξ. Ο Βαρετέξ άρχισε να παρουσιάζει τα συμπτώματα της Γαστριχαζήτιδας, μιας αρρώστιας που είχε πάθει.

Μετά από λίγες μέρες, αφού ο Βαρετέξ επέστρεψε στη δουλειά του, τ' αφεντικό, του είπε πως, πλέον, αυτός αναλαμβάνει δουλειά, μιας και ήταν πολύ γέρος.

Από τότε ο Βαρετέξ δε σήκωσε κεφάλι ποτέ! Είχε δουλειές με φούντες. Εκείνη την ώρα μπαίνει στο δωμάτιο ο Τεμπελούξ.

- Τι δουλειά έχεις εδώ;

- Τελείωσα κύριε.

- Ναι... νομίζεις δε σε ξέρω. Μισές δουλειές κάνεις, δουλειές του ποδαριού!

- Μα τι λέτε κύριε; Δουλεύω σαν σκυλί.

- Με δουλεύετε;

- Δούλος σας είμαι κύριε. Ό,τι μου λέτε κάνω.

- Ναι, ναι, πρόσεχε. Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!

- Μα κύριε...

- Να κοιτάς τη δουλειά σου. Να δεις που θα σε στρώσω εγώ στη δουλειά!

- Ωχ, τι έχω να πάθω, Θεέ μου...!

Παναγιώτα

Είναι δύο φίλοι και συναντιούνται τυχαία στο δρόμο. Απέναντι υπάρχει ένα πάρκο και πάνε να τα πούνε.

- Πώς πέρασες σήμερα τη μέρα σου;

- Και τι δεν έκανα σήμερα! Δούλευα όλη μέρα σα σκυλί. Το πρωί σηκώθηκα στις 11:00, έκανα έναν καφέ για να πιω, άνοιξα την τηλεόραση για να δω τι έχει, το μεσημέρι παρήγγειλα φαγητό για να φάω, το απόγευμα βίδωσα μια βίδα που έφυγε από τη βρύση και τώρα βγήκα να πάρω λίγο αέρα.

- Α, κουράστηκες τόσο πολύ δηλαδή;

- Ναι, βέβαια.

- Πρόσεξε να μην δουλεύεις πολύ, γιατί η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.

- Δίκιο έχεις. Δεν σηκώνω κεφάλι. Πρέπει να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στον εαυτό μου. Αλλά δεν πειράζει. Σε δουλειά να βρίσκομαι.

- Και τι δουλειά... δουλειά του ποδαριού.

- Μα καλά με δουλεύεις;

- Όχι, εγώ δουλεύω πολύ!

- Επειδή δε βγάζω άκρη με εσένα και τις δουλειές με φούντες που έχεις, εγώ φεύγω.

- Γεια σου τότε.

Άννα

Δουλειές με... τούμπες!

Ο μικρός Νικόλας γυρνούσε από το σχολείο του. Καθώς προχωρούσε, είδε στο δρόμο τον Αστερίξ. Ο μικρός Νικόλας τον ρώτησε τι δουλειά είχε στην ιστορία του. Ο Αστερίξ του απάντησε ότι έψαχνε τον Ιντεφίξ. Η μητέρα του Νικόλα του τράβηξε το χέρι και του είπε πως φεύγουν. Τότε ο Νικόλας είπε: "Μαμά, με δουλεύεις; Έχουμε μπέρδεμα στην ιστορία μου. Ή θα τον διώξω ή δεν το κουνάω ρούπι!". "Ααα, θα σε στρώσω εγώ στη δουλειά εσένα Νικόλα" απάντησε η μαμά του.

Όταν έφτασε σπίτι, ο Νικόλας πήρε μια τεράστια απόχη και βγήκε έξω. Ο πατέρας του τον ρώτησε πού πήγαινε κι εκείνος του απάντησε: "Να κοιτάς τη δουλειά σου". "Νικόλα, πού είναι το μάθημά σου;" ρώτησε η μαμά. Ο Νικόλας το έφερε απ' το δωμάτιό του.

- Νικόλα, τι είναι αυτά; Μισές δουλειές κάνεις. Δειξ' τα στον πατέρα σου.

- Ρε Νικόλα, τι σου έχω πει για τις δουλειές του ποδαριού;

- Μα, μπαμπά, δούλεψα σαν σκύλος, ούτε μια φορά δε σήκωσα κεφάλι. Κι αυτή η δασκάλα μας όμως μας βάζει δουλειές με φούντες.

- Ναι Νικόλα. Όμως αυτό που έκανες είναι δουλειές με τούμπες!

- Μαμά, δεν έχεις ακούσει πως η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.

Και με αυτά τα λόγια έκλεισε την πόρτα κι έφυγε.

Έψαχνε ώρες τον Αστερίξ κι όταν τον βρήκε... αφήστε το! Αυτό είναι ιστορία για άλλη φορά!

Έφη

Η ιστορία μας ξεκινά σ' ένα μικρό γαλατικό χωριό όπου ζουν γενναίοι και δυνατοί Γαλάτες. Οι ήρωες της ιστορίας μια είναι ο έξυπνος Αστερίξ, μια ο δυνατός Οβελίξ και μια ο μάγος Πανοραμίξ. Α, ξέχασα να σας αναφέρω έναν μικρό αλλά θαρραλέο: τον Ιντεφίξ.

Μια ήσυχη μέρα στο χωριό όπου όλοι ήταν απασχολημένοι ο Αστερίξ βοηθούσε τον μάγο Πανοραμίξ να βρει τα υλικά που του χρειάζονταν, ο Ιντεφίξ έψαχνε κρυψώνα για το κόκαλό του, κάποιοι Γαλάτες προστάτευαν το χωριό, Ο Οβελίξ κουβαλούσε τα τεράστια μενίρ του, άλλοι είχαν πάει για κυνήγι. Ξαφνικά όμως ξέσπασε ένας καβγάς ανάμεσα στον αρχηγό και στον Οβελίξ. Ο Οβελίξ παραπονιόταν: "Δουλεύω σαν σκυλί όλη μέρα. Δεν αντέχω άλλο".

- Ποιος σου 'πε ότι δουλεύεις τόσο;

Με δουλεύεις; Αν δουλέψω γρήγορα, θα λέτε ότι είναι δουλειά του ποδαριού. Αν δουλέψω αργά, θα λέτε ότι δεν σηκώνω κεφάλι. Αποφασίστε πια, δούλος σας είμαι;

- Άκου Οβελίξ, ξέρεις την έκφραση: "στρώνω κάποιον στη δουλειά". Έλα στη θέση μου.

- Άκου αρχηγέ, ξέρεις την έκφραση "η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη". Και να σου πω κάτι, να εύχομαι σε σουλειά να βρίσκομαι παρά να κάθομαι και να μιλάω μαζί σου.

Αυτά είπε και έφυγε. Όταν ξημέρωσε, ο Αστερίξ, που ήταν έξυπνος και πονηρός, σκέφτηκε έναν διαγωνισμό για τους δύο αντιπάλους. Ο διαγωνισμός κράτησε μία ώρα και νικητής αναδείχτηκε ο Οβελίξ. Το βραβείο του ήταν διακοπές για ένα μήνα. Αφορμή για καβγά δεν άργησε να δημιουργηθεί, αφού ο αρχηγός έλεγε πως ήταν άδικο. "Να κοιτάς τη δουλειά σου", είπε ο Οβελίξ.

Μετά από πολλούς καβγάδες συμφιλιώθηκαν επιτέλους (για λίγο χρονικό διάστημα). Ας ελπίζουμε πως δεν θα ξανασυμβεί αυτό το γεγονός.

Τέλος;

Βαλέρια

Το παλιό ημερολόγιο

Ήταν κάποτε ο κύριος Άρης και ζούσε με την οικογένεια σε ένα μακρινό χωριό της Κρήτης. Είχε δύο παιδιά, την Νίκη και το Νίκο, μια γυναίκα που την έλεγαν Αριάδνη και ζούσαν μαζί με τη γιαγιά και τον παππού. Η γιαγιά λεγόταν Παναγιώτα και ο παππούς Παναγιώτης.

Το σπίτι τους ήταν ευρύχωρο, με πολύ μεγάλο κήπο και πολλά ζώα. Στον κήπο υπήρχε ένα τραπεζάκι και γύρω γύρω καρέκλες, εκεί κάθονταν οι μεγάλοι.

Μια φορά πήγα στη σοφίτα. Εκεί βρήκα ένα παλιό ημερολόγιο. Ήταν της προγιαγιάς μου, δηλαδή της γιαγιάς της μαμάς μου. Το πήρα και το διάβασα. Εκεί έλεγε: "
Αγαπητό ημερολόγιο, σήμερα είναι η αγαπημένη μου μέρα, γιατί έχω τα γενέθλιά μου. Το βράδυ θατα γιορτάσω με την οικογένειά μου. Ανυπομονώ να ανοίξω το δέμα μου. Αλλά έχω στενοχωρηθεί, γιατί ο μπαμπάς μου δεν θα είναι στα γενέθλιά μου γιατί όπως λέει και ο παππούς "έχει δουλειές με φούντες". Χθες το πρωί, πριν φύγει ο μπαμπάς μου, μου εξήγησε ότι δεν σηκώνει κεφάλι, αλλά μου είπε ότι του χρόνου θα είναι εκεί όταν σβήσω τα κεράκια. Η γιαγιά του είπε πριν φύγει ότι η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. Η μαμά μου είπε ότι δουλεύει σαν σκυλί για να μην μου λείψει τίποτα ούτε εμένα ούτε του αδερφού μου. Η γιαγιά έστρωσε τον αδερφό μου στη δουλειά. Τον έβαλε να στρώσει το τραπέζι, να πλύνει το σκύλο, να πάρει τα αβγά από τις κότες και άλλα πολλά.

Αντίθετα εγώ δεν έκανα τίποτα. Αλλά ο αδερφός μου κάνει μισές δουλειές. Έκανε και μία δουλειά του ποδαριού, δηλαδή έπλυνε το σκύλο στα γρήγορα. Εγώ του είπα ότι πρέπει να αλλάξει την πάνα του μωρού, αυτός μου είπε: "με δουλεύεις;" Ο παππούς συνεχώς σε δουλειά βρισκόταν. Όταν έσβησα τα κεράκια, μπήκε ο μπαμπάς και μου είπε: Χρόνια πολλά. Είχε τελειώσει τη δουλειά και ήρθε.

Αρίσα

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

- Πώς σας λένε;

- Με λένε Βασίλη.

- Από πού κατάγεστε;

- Κατάγομαι από την Αλβανία.

- Πόσα χρόνια ζείτε εδώ;

- Ζω 18 χρόνια.

- Πού μένετε τώρα;

- Μένω στην Αθήνα.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Για μια καλύτερη ζωή.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε τώρα;

- Το πρόβλημα τότε ήταν ότι είχε ανεργία και φτώχεια. Τώρα η κρίση.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Ελπίζω για μια καλύτερη ζωή, υγεία και ευτυχία.

Αρίσα

[...]

- Δεν έχω πολλά χρόνια εδώ. Ήρθα από την Αίγυπτο.

- Τώρα πού μένετε;

- Σε μια πολυκατοικία.

- Γιατί φύγατε από τη χώρα σας;

- Γιατί δεν είχε δουλειά για να φάνε τα παιδιά μου.

- Πόσα χρόνια λείπετε από τη χώρα σας;

- Πολλά και θέλω να πάω να δω τα παιδιά μου.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε;

- Στην αρχή δεν με έπαιρναν στη δουλειά και με κορόιδευαν. Τώρα αισθάνομαι λίγο καλά, γιατί με πήραν στη δουλειά.

- Τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Άμα είχα πολλά λεφτά, θα είχα πάει στα παιδιά μου και θα τους αγόραζα ό,τι ήθελαν.

Έλιο

[...] Με λένε Διονύση, είμαι τριάντα οχτώ χρονών και κατάγομαι από την Αλβανία.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Εγκατέλειψα την Αλβανία για λόγους εργασίας.

- Πόσα χρόνια λείπετε;

- Λείπω πολλά χρόνια, αλλά πηγαίνω στις διακοπές.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε καθώς ερχόσασταν εδώ και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεται τώρα;

- Όταν ήρθαμε, διασχίσαμε τα βουνά, γιατί δε μας άφηναν οι αστυνόμοι της Ελλάδας. Τώρα, επειδή έχει οικονομική κρίση, δεν παίρνουμε πολλά λεφτά.

- Τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Σκέφτομαι ότι είμαι στην Αλβανία με μια καλή δουλειά και χωρίς οικονομικά προβλήματα.

- Πού θα θέλατε να ζήσετε τώρα;

- Τώρα θα ήθελα να ζήσω στην Αλβανία.

Άντι

[...] Με λένε Άγγελο, είμαι σαράντα χρονών και κατάγομαι από την Αλβανία.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Λόγω οικονομίας και πολέμου.

- Πόσα χρόνια λείπετε απ' τη χώρα σας;

- 16 χρόνια.

- Ποια εμπόδια και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεται τώρα;

- Αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες, διότι δεν υπάρχει δουλειά.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Στην αρχή, όταν πρωτοήρθα αισθανόμουν πετυχημένος και ευτυχισμένος, διότι όλοι μου πρόσφεραν πολλά πράγματα. Έπειτα όμως, μετά από μερικά χρόνια, τα πράγματα χάλασαν, δουλειές άρχισαν σιγά σιγά να μην υπάρχουν και οι δυσκολίες σιγά σιγά αυξανόντουσαν. Πιστεύω πως στο μέλλον τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.

Τζόνι

- Από πού κατάγεστε;

- Από τη Βουλγαρία, την πόλη Ρούσε.

-Πού μένετε τώρα;

- Στην πλατεία Αττικής.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Επειδή η πατρίδα μου τότε ήταν σε κρίση και δεν υπήρχε δουλειά.

- Πόσα χρόνια λείπετε απ' τη χώρα σας;

- Λείπω από την πατρίδα μου σχεδόν 21 χρόνια.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε τώρα;

- Τα πρώτα εμπόδιά μου ήταν αν μιλάω με τους ανθρώπους, επειδή μου ήταν δύσκολη η γλώσσα, ενώ τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Πιστεύω πως εδώ δεν είναι και πολύ καλά. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα μπορέσουμε να μαζέψουμε λίγα λεφτά και από εκεί και πέρα θα δούμε.

Ραντίνα

[...] Με λένε Δήμητρα και κατάγομαι από τη Βουλγαρία.

- Πόσα χρόνια λείπεις από τη χώρα σας;

- Λείπω 15 χρόνια.

- Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε τώρα;

- Ότι δεν έχω πολλά λεφτά και έχω ένα μικρό σπίτι.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Ότι θα είναι ωραία.

Ζπέντα

Με λένε Μιμόζα, είμαι σαράντα τριών χρονών και κατάγομαι από την Αλβανία. Μένω στην Αθήνα, στην πλατεία Αττικής.

Έφυγα από την πατρίδα μου γιατί η ζωή ήταν πολύ δύσκολη.

Έχω 14 χρόνια στην Ελλάδα.

Στην αρχή είχα δουλειά, τώρα έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα.

Αισθάνομαι πολύ καλά και ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα.

Χρήστος Π.

- Καλημέρα σας! Πώς ονομάζεστε;

- Το όνομά μου είναι Αλί.

- Πόσο χρονών είστε;

- Είμαι σαράντα δύο χρονών.

- Από πού κατάγεστε;

- Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αίγυπτο.

-Πού μένετε τώρα;

- Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα, έμενα στην επαρχία και έκανα αγροτικές δουλειές. Τώρα μένω σ' ένα υπόγειο στην Αθήνα μαζί με άλλους δέκα συμπατριώτες μου.

- Γιατί φύγατε από την πατρίδα σας;

- Στην Αίγυπτο εργαζόμουν σαν δάσκαλος, αλλά η ζωή μου ήταν πολύ δύσκολη. Τα χρήματα που έπαιρνα ήταν λίγα και δεν έφταναν για να ζήσω την οικογένειά μου. Τη χώρα κυβερνούσε ο στρατός και η λέξη δημοκρατία ήταν απαγορευμένη. Αποφάσισα λοιπόν να φύγω και να έρθω στην Ελλάδα, για να βρω μια δουλειά και να βοηθήσω την οικογένειά μου.

- Τι εμπόδια και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;

- Το ταξίδι για την Ελλάδα ήταν μακρύ και δύσκολο. αντιμετωπίσαμε πολλά εμπόδια, πολλούς κινδύνους και πληρώσαμε πολλά λεφτά στους δουλέμπορους για να μας μεταφέρουν.

- Πώς είναι η ζωή σας τώρα;

- Είμαι στην πατρίδα σας δέκα χρόνια. Τα πρώτα χρόνια ήταν καλά, γιατί έκανα αγροτικές δουλειές στην επαρχία και έβγαζα καλά χρήματα για να ζω εγώ και να βοηθάω την οικογένειά μου. Τα τελευταία χρόνια οι δουλειές λιγόστεψαν και αναγκάστηκα να έρθω στην Αθήνα. Εδώ η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Δουλειές δεν υπάρχουν κι αν κάνω κανένα μεροκάματο το μήνα δε φτάνει για τις προσωπικές μου ανάγκες, ούτε καν για να πληρώσω το ενοίκιό μου. Οι Έλληνες μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και η αστυνομία μάς κυνηγάει.

- Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας τώρα;

- Κοιτάξτε να δείτε, πίσω στην πατρίδα έχω αφήσει τη γυναίκα μου και τρία ανήλικα παιδιά. Τους σκέφτομαι και τους νοσταλγώ κάθε μέρα. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω, αφού το "ταξίδι στο όνειρο" κατέληξε για μένα εφιάλτης.

- Ευχαριστούμε για το χρόνο σας.

Γιώργος

- Πώς σε λένε και πόσο χρονών είσαι;

- Ονομάζομαι Σεμπάστιαν και είμαι 15 χρόνων.

- Από πού κατάγεσαι και πού μένεις τώρα;

- Είμαι από την Πολωνία και τώρα μένω στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην πλατεία Αττικής.

-Γιατί εγκατέλειψες την πατρίδα σας;

- Λόγω των χαμηλών μισθών που πληρώνονταν οι γονείς μου.

- Πόσα χρόνια λείπεις από τη χώρα καταγωγής σου;

- Γύρω στα 5 χρόνια.

- Ποια εμπόδια συνάντησες τότε και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις τώρα;

- Τώρα αντιμετωπίζω ρατσισμό, προβλήματα γλώσσας, η νοοτροπία των Ελλήνων είναι διαφορετική και τα έθιμα και οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές.

- Ποια είναι η άποψή σου για το μέλλον;

- Πιστεύω πως όσο μεγαλώνω μαθαίνω περισσότερα πράγματα, γίνομαι καλύτερος στη γλώσσα και γνωρίζω περισσότερα γι' αυτή τη χώρα. Έτσι έχω περισσότερες προοπτικές για μια εργασία στο μέλλον και μια ευκολότερη διαμονή σ' αυτή τη χώρα.

Παναγιώτα

- Πώς σε λένε;

- Με λένε Άλι.

- Πόσο χρονών είσαι;

- 52.

- Πόσα χρόνια ζεις στην Ελλάδα;

- 26 χρόνια.

- Από ποια χώρα είσαι και για ποιο λόγο ήρθες στην Ελλάδα;

- Είμαι από την Αίγυπτο και ήρθα λόγω οικονομικών προβλημάτων.

- Πού πιστεύεις ότι είναι καλύτερα εδώ ή στην Αίγυπτο;

- Στην Αίγυπτο γιατί εδώ πέρα λιγοστεύουν οι δουλειές και στην Αίγυπτο βρίσκεις δουλειά.

Σπύρος

- Πώς σε λένε;

- Με λένε Αργύρη.

- Πόσο χρονών είσαι;

- 38.

- Από πού κατάγεσαι;

- Από την Αλβανία.

- Πού μένετε τώρα;

- Μένω στην Αθήνα.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Γιατί είχε οικονομικά προβλήματα και δεν είχε δουλειά.

- Πόσα χρόνια λείπετε από τη χώρα σας;

- 13 χρόνια.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε τότε και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε τώρα;

- Τώρα δεν έχουμε δουλειές.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- θα ήθελα να φύγω απ' την Ελλάδα και να πάω στην Αλβανία, γιατί δεν έχουμε λεφτά και άλλα πολλά.

Σίντη

- Πώς σε λένε;

- Ελισάβετ.

- Από πού κατάγεστε;

- Κατάγομαι από την Αλβανία.

- Πού μένετε τώρα;

- Μένω στην Αθήνα.

- Γιατί εγκαταλείψατε την πατρίδα σας;

- Εγκατέλειψα την πατρίδα μου γιατί όταν ζούσα εκεί, υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και ήταν δύσκολο να βρούμε καλές δουλειές.

- Πόσα χρόνια λείπετε από τη χώρα σας;

- Λείπω από την Αλβανία 16 χρόνια.

- Ποια εμπόδια συναντήσατε για να έρθετε εδώ και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε τώρα;

- Για να έρθω εδώ αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες και πολλά εμπόδια. Δεν είχα μεταφορικό μέσο, π.χ. αυτοκίνητο, κι έτσι έπρεπε να έρθω με λεωφορείο. Τα παιδιά μου κουράστηκαν πολύ στη διαδρομή και υπήρχε κίνδυνος να μας κλέψουν τις αποσκευές. Άλλο εμπόδιο που είχαμε ήταν το ότι δεν ξέραμε τη γλώσσα, αν και αυτό λύθηκε γρήγορα. Το κύριο πρόβλημά μας τώρα είναι η οικονομική κρίση που υπάρχει στη χώρα.

- Πώς αισθάνεστε, τι σκέφτεστε για το μέλλον;

- Τώρα τελευταία σκέφτομαι να γυρίσω στην πατρίδα μου, για να χτίσω ένα σίγουρο μέλλον για τα παιδιά μου.

Έφη, Βαλέρια