| Τα παιδιά και οι ποιητές |
|
Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017 Τα παιδιά και οι ποιητές
Τα παιδιά και οι ποιητές μοιάζουν.
Ανοίγουν το δρόμο της ζωής!
Σημαδεύουν το αύριο
με τ’ ασημένια τόξα της υπομονής
και της ελπίδας.
Δε μετανιώνουν, δεν απογοητεύονται.
Επιμένουν.
Τους αρέσουν να παίζουν
ολημερίς λεύτερα,
στο καταπράσινο λιβάδι
της ειρήνης.
Πετούν καβάλα στη ράχη των φτερωτών
αλόγων της φαντασίας.
Ζωγραφίζουν την ομορφιά
με το εφτάχρωμο πινέλο
της αιωρούμενης βροχοσταγόνας.
Τραγουδούν τη χαρά
με μια κλεμμένη νότα
απ’ την Εωθινή Συναυλία των αηδονιών.
Και ζηλεύουν:
Τα παιδιά, τη σοβαρότητα των ποιητών.
Οι ποιητές, την παιδιάστική αθωότητα.
Συντονίζουν την καρδιά τους
στη συχνότητα της αγάπης.
Με στημόνι τις λέξεις υφαίνουν
το πανωσέντονο της αλήθειας.
Ψάχνουν στους κάλυκες των λουλουδιών
για την κρυμμένη άνοιξη
της καλοσύνης.
Κι ονειρεύονται!
Μπορούν ακόμη και να ονειρεύονται:
Τα παιδιά να γίνουν, κάποτε, ποιητές
μη και καλοισυνέψει ο κόσμος.
Οι ποιητές να γίνουν, κάποτε, παιδιά
για να ομορφύνει ο κόσμος! (Δημήτρης Μανθόπουλος)
Αν ο κόσμος ήταν μια ομάδα. Δημήτρης
Αν οι άνθρωποι δεν ρύπαιναν τη Γη. Κώστας
Να φωτίζετε με πυγολαμπίδες όλος ο κόσμος. Γιώτα
|
