Σχολικό! χώρος... ιδεών... νέων

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

«Γίνομαι νομάς για μια μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ»

Το πρωί κατά τις 4:00 ήρθε και με ξύπνησε η μαμά για να πάμε να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού. Πρώτα αρμέξαμε τις κατσίκες και δέσαμε τις καμήλες. Μετά φέραμε νερό και κόψαμε καρπούς από την χουρμαδιά. Ο μπαμπάς βοηθούσε σ’ όλες τις δουλειές. Αργότερα καθίσαμε να φάμε όλοι μαζί. Εκείνη την στιγμή άρχισε να φυσάει ένας δυνατός αέρας και καταστράφηκε η καλύβα μας. Έπρεπε να φτιάξουμε άλλη, αλλά δεν την φτιάξαμε γιατί η οικογένεια έχει σαν έθιμο όποτε καταστρέφεται το σπίτι μας να αλλάζουμε περιοχή κατοικίας. Έτσι βρήκαμε μια άλλη όαση για να χτίσουμε. Αυτή την φορά ασχοληθήκαμε όλη την μέρα με αυτό για να μην μας ξανακαταστραφεί η καλύβα.

Έτσι συμπεραίνουμε ότι: Οι νομάδες δεν έχουν εύκολη ζωή κι αυτό είναι κάτι που οι πιο πολλοί δεν το καταλαβαίνουμε.

Έφη

Η ζωή στην έρημο είναι πολύ δύσκολη. Όλη την ημέρα φροντίζω τις καμήλες και τα αιγοπρόβατα. Παίρνω το γάλα, το κρέας, το δέρμα και το μαλλί και τα πουλάω στις οάσεις. Από εκεί προμηθεύομαι σιτηρά, διάφορα λαχανικά και νερό. Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου είναι όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι. Τότε η άμμος σκεπάζει τα ζώα μου και οι απώλειές μου είναι μεγάλες. Το βράδυ επειδή κάνει πολύ κρύο προστατεύω τα ζώα σε σταύλο που έχω φτιάξει από φοινικόκλαδα. Δίπλα από το σταύλο έχω το σπίτι μου που είναι και αυτό από φοινικόκλαδα. Το βράδυ κοιμάμαι σ’ ένα στρώμα από μαλλί ζώων και σκεπάζομαι με δέρματα ζώων για να αντιμετωπίσω το κρύο.

Γιώργος

Ξύπνησα στις 6:00 το πρωί για να πάω να μαζέψω το καλαμπόκι και τα φασόλια. Φέτος δεν έβρεξε πολύ, ελπίζω του χρόνου να βρέξει περισσότερο για να μας πάει καλύτερα η σοδειά. Το μεσημέρι ήρθε η Αλίκη και μας έφερε φαΐ, καθίσαμε κάτω από τα δέντρα και φάγαμε. Ξεκουραστήκαμε λίγο, μετά από ώρα πήγαμε στην όαση με κουβάδες να μαζέψουμε νερό. Κάθε εβδομάδα παίρνουμε νερό. Μην νομίζεις δεν παίρνουμε πολύ, ένα κουβά κάθε εβδομάδα γιατί αν πάρουμε πολύ νερό κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς νερό. Το βράδυ δεν κάνει ζέστη και έτσι βγαίνουμε εμείς τα παιδιά να παίξουμε. Μετά κατά τις 10:00 το βράδυ κοιμόμαστε.

Αρίσα

Η ζωή στην έρημο είναι αρκετά δύσκολη γι’ αυτό σκέφτηκα να πάρω μια συνέντευξη από ένα Βεδουίνο, κάτοικο της ερήμου.

Δημ: - Βρισκόμαστε στο Ναλούτ (χωριό των τρωγλοδυτών) στη Βόρεια Αφρική. Δίπλα μου βρίσκεται ένας Βεδουίνος, κάτοικος της ερήμου. Το σημερινό μας θέμα θα είναι «Η ζωή στην έρημο».

Πώς θα περιγράφατε τον τρόπο ζωής σας?

Βεδ: - Κοιτάξτε, εμείς γενικά προσπαθούμε να συνεργαζόμαστε όσο γίνετε για να έχουμε μια αρμονική συμβίωση.

Δημ: - Έχω ακούσει και έχω διαβάσει ότι αγαπάτε με φανατισμό και πάθος την ελευθερία σας. Είναι αλήθεια;

Βεδ: - Ναι όντως. Όλοι εμείς οι Βεδουίνοι είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τη ζωή μας για να είναι ελεύθερες οι επόμενες γενιές.

Δημ: - Ξέρω ότι είστε ένας αρκετά φιλόξενος λαός, αλλά αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση είναι το ότι η ζωή σας στηρίζεται σε απλά πράγματα.

Βεδ: - Η αλήθεια είναι πως βασιζόμαστε μόνο στις καμήλες μας, μιας και αυτές είναι τα μόνα ζώα που μπορούν να ζήσουν εύκολα στην έρημο.

Δημ: - Ποιος θα λέγατε ότι θα ήταν ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Βεδ: - Ο μόνος κυβερνήτης που αναγνωρίζουμε σαν λαός είναι ο φύλαρχος, ο σεΐχης, που τον εκλέγουμε εμείς και επικρατεί ανάμεσά μας ισόνομα.

Δημ: - Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε μια μέρα από την καθημερινή σας ζωή;

Βεδ: - Ξυπνάμε νωρίς – νωρίς και συγκεντρωνόμαστε στις οάσεις όπου υπάρχει νερό κα βλάστηση, για να δουλέψουμε. Ασχολούμαστε κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Εκτρέφουμε καμήλες και αιγοπρόβατα. Από τα ζώα αυτά παίρνουμε το γάλα, το κρέας και το μαλλί. Από τη δουλειά γυρνάμε αργά το βράδυ. Μερικές φορές πηγαίνουμε στα καραβάνια που παίρνουν καιρό.

Παναγιώτα

Το πρωί που ξύπνησα πολύ νωρίς ετοιμάστηκα κατάλληλα για να μην ζεσταθώ. Έβαλα το φαρδύ και ανοιχτόχρωμο ένδυμά μου. Αφού τάισα τις καμήλες και τα αιγοπρόβατα που πήρα από απ’ αυτά κρέας, γάλα, δέρμα και μαλλί. Μόλις γύρισα στο σπίτι ξεκουράστηκα και αργότερα καλλιέργησα σιτηρά και πολλά λαχανικά. Μετά έπρεπε να βαδίσω αρκετά χιλιόμετρα κάτω απ’ τον καυτό ήλιο για να μεταφέρω νερό από μια όαση στο σπίτι μου. Η καθημερινή μου ζωή είναι αρκετά κουραστική.

Βαλέρια

Όλες οι γυναίκες ξυπνάνε κάθε πρωί και πάνε να ταΐσουν τα πρόβατα και τις κατσίκες. Ενώ οι άντρες πάνε για να πάρουν γάλα, γιαούρτι, μαλλί για να κοιμούνται ζεστά το βράδυ που πέφτει η θερμοκρασία στους 0^ο Κελσίου. Το απόγευμα γυναίκες, άντρες, παιδιά πηγαίνουν να βρουν νερό. Οι άντρες παίρνουν από το φυτό χουρμαδιά τους καρπούς που βρίσκονται κάτω από 30 μέτρα, αλλά παίρνουν και τα φύλλα επίσης. Οι άντρες επίσης πάνε και βρίσκουν γέρικα δέντρα για να τα κόψουν και να τα κάνουμε καλύβες.

Χρήστος Τσ.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με μεγάλη όρεξη να φάω. Βγήκα έξω  να ψάξω για φαγητό. Συνέχεια είχα στο μυαλό μου μια τυρόπιτα και ένα σοκολατούχο γάλα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να τα βρω πουθενά. Πήρα δυο λαχανικά και κρέας από ένα αιγοπρόβατο. Μετά ήπια ένα ζεστό γάλα. Φόρεσα ανοιχτόχρωμα ρούχα για να μην σκάσω από τη ζέστη.

Το μεσημέρι η θερμοκρασία είχε φτάσει στους 56 βαθμούς κελσίου. Πήγα με τα αιγοπρόβατά μου και τις καμήλες μου να πάρουμε νερό για να πιούμε. Ήθελα να πιω λίγο καφέ αλλά τώρα πού να τον βρω. Είχε βραδιάσει. Η ώρα είχε πάει... ούτε ρολόι δεν έχω για να δω τι ώρα είναι. Έδωσα φαγητό στα αιγοπρόβατα και στις καμήλες, πότισα τα λαχανικά και τα σιτηρά και μπήκα στο σπίτι μου. Όταν ξάπλωσα η θερμοκρασία άρχισε να κατεβαίνει. Έφτασε στους 6 βαθμούς κελσίου κι εγώ δεν είχα ούτε πάπλωμα για να σκεπαστώ ούτε κάτι ζεστό.

Δεν ήξερα αν θα άντεχα. Μόλις είδα τα αιγοπρόβατα μού ήρθε μια ιδέα. Έκοψα το μαλλί τους και σκεπάστηκα. Ήταν πιο ζεστό απ' ότι νόμιζα. Μου έλειπε μόνο τώρα ένα γλυκό και μια τηλεόραση αλλά δεν πειράζει, ευτυχώς αύριο θα είμαι στο σπίτι μου στην Αθήνα...

Αναστασία